De stress en sterke gevoelens bij en kort na een trauma zijn immens. Fundamentele opvattingen
over onszelf en de wereld worden omver geworpen of ernstig in twijfel getrokken. We weten niet
meer hoe het verder moet. Veel voelt erg onveilig aan. Er is een grote onzekerheid of, en hoe, je
dit te boven gaat komen.
Op zo'n moment neem je een verstandige beslissing: je beslist jezelf zo veel mogelijk te sparen van confrontatie
met de lastige gebeurtenissen en ervaringen die daar mee te maken hebben. Je wilt niet opnieuw helemaal
overstuur raken. Het is te onveilig om er opnieuw naar te gaan kijken.
Sommige anderen nemen de omgekeerde beslissing: ook al geraken ze er telkens van overstuur, toch willen
ze het met iedereen delen. Ook zij ervaren hoe onveilig het is naar de lastige gebeurtenissen te kijken,
ook al doen ze het keer op keer weer.
Dit waren waarschijnlijk goede keuzes en beslissingen voor de periode en omstandigheden waarin deze
beslissingen werden genomen (tijdens en kort na het trauma). Erg vaak hebben mensen veel bijgeleerd,
is de omgeving ondertussen veilig, hebben ze veel meer hulpbronnen, en zou het passend zijn om deze oude
beslissingen opnieuw te bekijken. Zijn deze beslissingen nog nodig? Nog helpend? Nog passend bij de
huidige situatie? Welke strategieën, welke ideeën over onszelf, welke ideeën over de wereld zijn nu meer
gepast dan deze oude ideeën?
Het onrealistisch (gezien de huidige situatie) en negatieve zelfbeeld of wereldbeeld kan met EMDR
vervangen worden door een constructief en realistisch zelfbeeld en wereldbeeld. Aan deze beelden,
onze identiteit, worden vele ervaringen, belevingen, waarden, wensen, enz. opgehangen. Als deze
beelden aangepast kunnen worden aan de huidige situatie dan bieden ze perspectieven en komt er een hemels
groot verschil in het leven van elke dag.
. . . lees verder: Confrontatie? Zeker, maar enkel binnen een veilige context